Polana Primy i Devotiona

Devotion

Jest to mała polana pośród świerków. Jest tu pełno kwiatów, właściwie zajmują one całą polanę, gdzieniegdzie widać tylko prześwity trawy. Nocą, wszystkie rośliny są oświetlone srebrzystym blaskiem księżyca, więc całe miejsce wygląda magicznie.

__

Wbiegł u boku Primy. Już zmierzchało, jednak ogier się tym nie przejął, gdyż nocą ta polana wyglądała jeszcze piękniej niż za dnia. Zatrzymał sie na środku i czekał na reakcję ukochanej.

Prima Bella

Na chwilę zachodzące już za horyzont słońce oślepiło ją ale po chwili rozejrzała się tutaj, Było to bardzo malownicze miejsce. - Pięknie tu. - powiedziała.

Devotion

Uśmiechnął się promiennie. -To polana tylko dla nas.- powiedział cicho i przejechał delikatnie pyskiem po szyi Primy. Parsknął.

Prima Bella

Uśmiechnęła się, rozejrzała znów wokół i pocałowała Deva w bok pyska. -Dzięki.- powiedziała tylko.

Ile razy muszę powtarzać? Piętnaście słów minimum! Regulamin się czyta!
N.

Devotion

Z uśmiechem rozejrzał się po polanie. Machnął wesoło ogonem i spojrzał błyszczącymi oczami na Primę. Przekrzywił łeb, a grzywka opadła mu na jedno oko.

Prima Bella

Wciąż uśmiechała się lekko, rozglądając się wokół z iskierkami w oczach. Spojrzała na Devotiona z uśmiechem i powiedziała -Jestem ciekawa jak tutaj jest po zachodzie słońca.

Devotion

-Zaraz się przekonamy.- powiedział cicho i stanął bliżej niej, tak, ze stykali się bokami. Odgarnął grzywkę i począł wpatrywać się w słońce, które zaczynało już powoli robić się pomarańczowe i chować się za horyzontem. Uśmiechnął się i pocałował Primę w ganasz.

Prima Bella

Uśmiechała się cała promieniejąc. Czekała cierpliwie aż słońce zajdzie za horyzont i nad polaną zapadnie zmrok, skubiąc od czasu do czasu czule Devoitiona.

Devotion

Powoli robiło się ciemno, a na niebo wkraczał księżyc. Gdy oświetlił polanę, wszystko zaiskrzyło się srebrnym blaskiem. Dev uśmiechnął się i spojrzał na ukochaną. Od jej jasnej sierści biło światło, jakiego dotąd nigdy nie zobaczył. -Wyglądasz pięknie.-skomplementował ją i wtulił się w Primę. Pocałował ją w ganasz.

Prima Bella

Uśmiechnęła się. W jej oczach odbijała się łuna znikającego już słońca. Pocałowała go. - A ty. ty jesteś moim najpiękniejszym snem - powiedziała. Tyle, że sen się spełnił a ona wciąż miała problemy z uwierzeniem w to. - Jest tu jeszcze piękniej niż za dnia.

Devotion

Przymknął na chwilę oczy i odetchnął głęboko. Powietrze pachniało kwiatami, które rosły dookoła. -To prawda. Polana nabiera niezwykłego klimatu w blasku księżyca.- musnął pyskiem jej szyję i dmuchnął jej w grzywę, która się rozwiała.

Prima Bella

Nie musiała się uśmiechać bo ten uśmiech był w jej oczach. Serce biło jej mocno z miłości i ulgi że nie jest już sama. Na jego słowa pokiwała tylko głową.

Devotion

-Przejdziemy się?- spytał i szczypnął ją przyjaźnie w ucho. Zrobił krok do przodu i pocałował ją w chrapy. Był naprawdę szczęśliwy będąc z Primą w ich własnym zakątku. Rozejrzał się dookoła i machnął ogonem.

Prima Bella

- Pewnie. - przystała na jego propozycję z uśmiechem i zrównała się z nim. Stanęła bardzo blisko niego.Spojrzała na horyzont. - To gdzie idziemy? - spytała ale było jej to właściwie obojętne, bo mogła iść nim na koniec świata.

Devotion

-Możemy przejść się po pobliskim lesie.- wskazał na ścianę drzew, okalającą polanę. Ruszył stępem, kołysząc miarowo ogonem. Obejrzał się z uśmiechem za Primą i przyjaznym gestem zachęcił ją do dołączenia. Jego wzrok ślizgał się po grzywie i sierści klaczy. Błyszczała. Wyglądała jak Księżyc, który świecił tu, na ziemi. Świecił tylko dla niego. W oczach Devotiona zatliło się rozczulenie i szczere uczucie, którym obdarzył tylko Primę. Była jego pierwszą prawdziwą miłością. Mówią, że ta pierwsza jest zawsze najmocniejsza. Rzeczywiście, ich więź w oczach ogiera była niemalże namacalna. Nie było w niej nic toksycznego.

Prima Bella

Z uśmiechem poszła za nim.-No to chodźmy- powiedziała gdy się z nim zrównała. Spojrzała na Księżyc oświetlający swoim blaskiem ich oboje i ruszyła powoli w stronę lasu u boku Deva, myśląc cały czas o szczęściu, które ją spotkało.

Devotion

Szli obok siebie, ciesząc się wzajemnym towarzystwem. Zagłębili się nieco między drzewa, gdzie było nieco ciemniej i mroczniej niż na polanie, jednak cały czas romantycznie i wyjątkowo. Przejechał Primie chrapami po szyi. -Opowiedz mi coś o sobie.- powiedział nagle. -O czym zawsze marzyłaś?- spytał z nieukrywaną ciekawością.

Prima Bella

Zastanowiła się. Spojrzała na księżyc, który ukrywał się za wierzchołkami drzew. - O mnie? To nic ciekawego. Urodziłam się prawie cztery lata temu. Nie pamiętam swoich rodziców. Żyłam u ludzi dopóki parę miesięcy temu nie zmarł mój właściciel. Gdy to się stało i na świecie nie pozostał mi nikt uciekłam na wolność i tak się szwendam. - powiedziała. Mogło to zabrzmieć smutno ale nie była smutna. - Marzenia... - tu zawiesiła głos bo na chwile oddała się rozmyślaniom. - Od pewnego czasu mam jedno marzenie. Po prostu być szczęśliwą.

Devotion

Pokiwał głową z zamyśloną miną. -Tęsknisz za swoim właścicielem i życiem z ludźmi?- spytał powoli i przeniósł wzrok na klacz. Ominął korzeń, który niebezpiecznie wystawał z ziemi i odgarnął grzywkę.

Prima Bella

Pokręciła głową z lekkim uśmiechem- Nie, nie tęsknię. Wolę życie na wolności. A moje życie z ludźmi już się skończyło. Jeśli chodzi o mojego właściciela to czasami tęsknie bo był dla mnie kimś ważnym.Kochałam go tak jak koń może kochać człowieka.

Devotion

Uśmiechnął się i zwolnił kroku. Dmuchnął Primie w grzywkę i pogłaskał ją czule po głowie.-Wracamy?- szepnął jej do ucha. W lesie robiło się już bardzo ciemno, a na polanie na pewno było jaśniej.

Prima Bella

- A co boisz się? - spytała oczywiście żartując. W oczach zapłonęły jej wesołe iskierki. Ruszyła o parę kroków w stronę polany.- No to chodź.

Devotion

-Och, tak.- wyszczerzył zęby i przybrał groteskowy, dramatyczny ton. Podbiegł do Primy z uśmiechem i zadziornie skubnął ja w zad. Wyprzedził ją o kilka kroków i odwrócił się w biegu. Kiwnął głową, zachęcając do biegu.

Prima Bella

Zaśmiała się i popędziła za nim przeskakując wystające z ziemi korzenie. Dopadła go i celowo wyprzedziła o parę kroków ze śmiechem Widziała już zza ściany drzew prześwit polany..

Devotion

Również się zaśmiał i zrównał się z klaczą. Wpadli pędem na polanę. Devotion z trudem wyhamował przed przeciwległym lasem. Musiał przysiąść na zadzie, by nie uderzyć w drzewo. Zaśmiał się i podniósł, patrząc z błyskiem w oku na Primę.