Rzeczka

Nuta

Uśmiechnęła się jeszcze szerzej. - Przepraszam, ale jestem do tego stworzona. - Parsknęła zadowolona. Spojrzała w ziemię, nie było w niej niczego szczególnego. - Masz propozycje co możemy porobić? - Była nieco znudzona, chciała porozmawiać, ale wiedziała, że ta rozmowa będzie prowadziła donikąd. Zamyśliła się w poszukiwaniu ciekawego zajęcia, bądź tematu, który mógłby zainteresować ich oboje... To znaczy bardziej jego, niż ją, bo jej temat obojętny.

Piorun

Spojrzał na nią uważnie krzywym wyrazem na pysku. - Widzę że nie należysz do milczków. Ja zaś nie należę do koni rozmownych i kreatywnych. - przyznał i parsknął.

Nuta

- Owszem, owszem. - Zamyśliła się. Po chwili powiedziała. - Ale to nie znaczy, że nie możemy porobić czegoś innego poza rozmawianiem. Możemy.. Np. Skakać przez ten zwalony pień obok wodopoju. Co ty na to? - Zadowolona z siebie, że wymyśliła cokolwiek podeszła do wodopoju i napiła się trochę wody.

Piorun

Przyjrzał się krytycznie pniu przez który chciała skakać i wzruszył obojętnie barkami. Nie takie przeszkody pokonywał.- Jeśli już koniecznie chcesz. - zgodził się.

Nuta

Przewróciła wymownie oczami. - Nie zależy mi, ale jeśli to jest jedyna rzecz jaką możemy razem zrobić, bo rozmawiać nie chcesz, a pomysłów nie masz to to jest jedyne co nam zostaje. - Powiedziała, po czym pomknęła galopem na przez kłodę. Przeskoczyła ją z gracją i zatrzymała się obok ogiera.

Piorun

Wzruszył barkami. Jedno go dziwiło - dlaczego klaczy zależy żeby robić z nim cokolwiek? Na pewno znalazłaby sobie lepsze zajęcia. Ale już nie protestował bo to zajęcie mu pasowało - jak mało które. Także pogalopował ku zwalonemu pniu i przeskoczył go metr nad nim i wylądował po drugiej stronie.

Nuta

Zauważyła jego zdziwienie, aczkolwiek nic nie powiedziała, ale wiedziała o co chodzi. Chciała z nim coś robić, ponieważ nie miała co robić sama, a lubiła przebywać w towarzystwie. Ruszyła galopem, tym razem szybszym, na kłodę i pokonała ją z zapasem, jednak zaraz po przeszkodzie poślizgnęła się i o niemal nie wywróciła się w śnieg.

Piorun

Zauważył że klacz się poślizgnęła. Nie zapytał jednak czy wszytko z nią w porządku. Przeskoczył znowu na jej stronę i przez chwile przez którą na nią spojrzał stwierdził że nic się nie stało.

Nuta

Szczęśliwa, że nic jej nie jest zaczęła z coraz większą zaciętością skakać przez drzewo. Po kilkunastu skokach niestety znudziło jej się to. Zatrzymała się obok korzeni drzewa i zaczęła głęboko oddychać, aby odpocząć po tym jakże 'męczącym' bieganiu.

Piorun

Niezmordowanie skakał przez "przeszkodę" raz po raz, także jedyne co przecinało powietrze to była jego sylwetka . W końcu i on musiał się zmęczyć. W końcu nikt nie młodnieje i każdy się meczy nawet eks-mistrz. Powlókł się niedaleko niej skupiony obecnie tylko na wdechach i wydechach

Nuta

Za kłusowała i obeszła go dookoła. - Jak jest twoja historia? - Zapytała ni z gruszki, ni z pietruszki. Od dawana planowała to pytanie, jednak nie chciała od razu go zamęczać pytaniami.

Piorun

Spojrzał na nią zimnym wzrokiem. Nie miał najmniejszej ochoty na wyznania, to było zbyt trudne - Taka jak każdego - urodziłem się żyję, umrę. - powiedział

Nuta

Przewróciła wymownie oczami powiedziała. - Nie o to mi chodziło... Ale nie chcesz nie mów. - Pokręciła głową z dezaprobatą. Zaczęła grzebać kopytem w ziemi, a skończyło się na wytarzaniu. Wstała, otrzepała się i spojrzała ogierowi w oczy. - Wolisz żebym sobie poszła, czy może żebym została? - Nie dała mu jednak dojść do słowa po tych słowach ponieważ chciała konkretnej odpowiedzi. - Masz dwie opcje do wyporu: Tak - pójde, nie - zostanę. - Uśmiechnęła się teraz, ale nie przestawała wpatrywać się w jego oczy.

Piorun

Spojrzał na nią z niewidocznym rozbawieniem - To zależy od ciebie - możesz się nudzić ze mną lub poszukać lepszego i ciekawszego towarzystwa

Nuta

Zirytowana tupnęła nogą. - Chodziło mi o to czy chcesz przebywać tutaj ze mną czy wolisz, że bym sobie poszła. - Powiedziała ukrywając swoją irytacje. Ona osobiście wolała tu zostać, albowiem podobało jej się towarzystwo tego ogiera. Ale czy on chce z nią przebywać w swoim otoczeniu?

Piorun

- Nie mam nic przeciwko przebywaniu w twoim towarzystwie - powiedział postawiony pod murem koniecznego podjęcia decyzji.

Nuta

Ha! A jednak uległ, zadowolona ze swojego zwycięstwa zamierzała to uczcić. Stanęła dęba i wesoło parsknęła. - Wygrałam! - Powiedziała, gdy tylko się uspokoiła.

Piorun

Parsknął i posłał jej chłodne spojrzenie spod wysoko uniesionej brwi. - Nie widzę powodu do takiej radości. - powiedział. - Ach, no tak zapomniałem że jesteś do tego stworzona. - dodał sarkastycznie.

Nuta

Nie zwróciła uwagi na jego sarkazm. - Owszem. Jestem do tego stworzona. - Spojrzała na niego srogo. - Wydaje mi się czy masz z tym jakiś problem? - Przekrzywiła łeb i wpatrywała się w ogiera wyczekująco.

Piorun

Parsknął okazując jej że ma to wszystko w nosie.-Żadnego. Jest mi to obojętne. - zapewnił i spojrzał na nią chłodnym wzrokiem, który zwykle wszystkich trzymał na dystans.

Nuta

- Pff. Ależ ty nijaki. - Powiedziała. Podeszła do niego bliżej stanęła do niego zadem i strzeliła mu ogonem po pysku. Jak on śmie? - Lepiej Ci już? - Parsknęła oburzona.

Piorun

Parsknął krótko ostrzegawczo pokazując żeby lepiej go nie wnerwiała. Był długo opanowany ale gdy się go już zdenerwowało... - Tak samo. A czego się spodziewałaś? - powiedział.

Nuta

- A skąd! W ogóle, wiesz? - Cofnęła się kilka kroków. Zakręciła mu ogonem przed pyskiem. - To może ci polepszyć? - Zapytała i zaczęła machać ogonem w tą i zpowrotem szykując się do kolejnego lekkiego uderzenia.

Piorun

- Spróbuj. - powiedział ewidentnie rzucając jej wyzwanie jednocześnie w jego ślepiach było coś na kształt rozbawienia.

14słów. O jedno za mało. Piorunku, przecież wiem że potrafisz. To tylko małe słówka. Postaraj się pisać po trzy-cztery linijki. To naprawdę nic trudnego. Sorry, ale dzisiaj mam fazę na długie posty. Tak więc korzystam. Zademonstruję - rozwinę z Twojej wypowiedzi coś dłuższego. ; D

Spojrzał nań bezczelnie.
- Spróbuj. - W jego ustach zabrzmiało to jak wyzwanie, jednak w oczach można było wyczuć nutkę rozbawienia. Nutkę? Ironia losu. Widać było, że ogier nie przejął się zbytnio kpinami klaczy, przyjął je spokojnie. Po co denerwować się każdym ruchem, każdym słowem, wypowiedzianym przez to nieogarnięte stworzenie? Była taka sama jak reszta - wesoła i beztroska, niezważająca na słowa.

Nuta

// dobry Nevu nie jest zły. x D //

- A owszem, owszem, spróbowałabym, ale... - Straciła panowanie nad sobą. Uderzyła swoim pięknym, cudownym i długim ogonem w jego pysk. Najwyraźniej mu to nie przeszkadzało. - No i co teraz...? Co teraz, mój miły panie? - Zapytała zaciekawiona. Może być ciekawie, nie zamierzała przeczyć.