Źródło.

Czarny Świt

Parsknął śmiechem i wyciągając swe długie, mocne nogi przyspieszył mijając owy zakręt w chmurze pyłu i różnych śmieci z leśnej drogi. Zobaczył biały punkt przed sobą i pokonując przeszkody dogonił klacz po czym zrównał się z nią na moment i pognał przed siebie kurząc na jej białe futro i gnając jakby go gonili wszyscy diabli. Nie wiedzieć kiedy wypadł z lasu na potężną polanę przeciętą strumykiem. Możliwe, że było to dalsze odgałęzienie źródełka w górze. Wartkie wody szemrały zachęcająco. ogier wbiegł do wody niewiele się namyślając i pochylił pysk, lecz po chwili zawahał się i zatrzymał. Nie, wszak po wysiłku pić nie można. Brodził zatem w zimnej wodzie.

Tayfun

Dobiegając do ogiera nie zauważyła strumyka i bezradnie próbowała wyhamować tuż przednim jedna bez skutecznie.Z pluskiem wpadła do strumyka ochlapując przy tym wszystko dookoła.Po chwili pozbierała się i otrząsnęła z wody.

Czarny Świt

- Szczurek - zakpił patrząc na ociekającą wodą grzywkę i ogon. Kiedy wyszedł z wody na brzeg rozejrzał się dookoła i otrząsnął.
- Możemy chyba uznać, że był remis. Cóż, mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy. - powiedział po czym skinął klaczy głową.
Nie cierpiał lasów. Skoczył przed siebie i kłusem skierował się ku bardziej otwartej przestrzeni.

Tayfun

Też skinęła łbem i odbiegła znikając po dłuższej chwili. Pomyślała, że fajnie by było to powtórzyć ale nie było to teraz możliwe.

Nevers

Do źródła podszedł kary ogier. Biła od niego niechęć. Na imię mu było Nevers, przywódca KK. Schylił łeb i napił się źródlanej wody, czystej jak łzy. Zobaczył swe odbicie na przejżystej tafli wody. Nie, jeszcze nie miał zmarszczek. Mruknął coś do siebie, po czym odwrócił się. To co zobaczył, o mało nie przyprawiło go o zawał. Przed nim stał...

Morfeusz

Morfeusz stanął za karym koniem którego zauważył przy źródełku. Nagle ten się odwrócił i... - To ty?! - Przed nim stała osoa którą najmniej chciał spotkać. Jego starszy brat Nevers. - Co do diabła...?! - Nie miał pojęcia co on tu robi. Nie widzieli się z dwa lata.

Nevers

- I co...? Czego chcesz? Wybaczenia? Nie żartuj. Jeśli jesteś tu tylko po to, aby mnie denerwować, to jeszcze mnie nie znasz. A może przybyłeś by znów coś mi odebrać?! Rodzice ci nie wystarczyli?! - Mówiąc to omało nie puścił łzy, jednak dzielnie je powstrzymywał. Co brat mógł o nim pomyśleć?

Morfeusz

- Wybaczenia? Daj spokój. Jeśli ktoś ma wybaczać to tylko ja. - Mówiąc to zaśmiał się chłodno. Że ten jego braciszek śmie... - Przybyłem, myśląc że ucieknę od rodzinnej przeszłości, jak najdalej od ciebie i miejsca urodzenia. Jednak widzę jak bardzo się myliłem. Wpadłem prosto w twoje szpony. - Nagle przez jego 'twarz' przemknął złośliwy uśmiech... - Wiesz co? Ostatnio widziałem się z kimś... żekomo dla ciebie ważnym. Wiesz już o kim mówię?

Nevers

- Wpadłeś w moje szpony... jak to pięknie brzmi. - Zaśmiał się ochryple, jednak po ostatnich słowach serce mu się na pare sekund zatrzymało... Co on plecie? Czy...? Nie... - Hmm... powiedzmy że nie wiem. Miła odmiana. Coś jednak wiesz. - Z każdą chwilą coraz bardziej nienawidził swojego brata. Byli jak olej i woda. [x D] Nic ich nie łączyło, poza tym że byli tego samego gatunku...

Morfeusz

- Taak... widziałem twoją rzekomą miłość. Czyżby po raz kolejny chcesz komuś złamać serce? - Nie chciał by tak się stało, gdyż Tayfun zdawała się być bardzo miłą klaczą. - Miłość bywa niebezpieczna, jeśli nie umiesz się nią obchodzić. Zapamiętaj że jest różnica pomiędzy prawdziwą miłością a porządaniem. - Wypowiedział te słowa z pokrętnym uśmieszkiem, który rzadko można było spotkać na twarzy Morfeusza. Było to do niego nie podobne. Odwrócił się i odszedł pozostawiając brata z niemałym mętlikiem w głowie.