Góry.

Nevers

Góry. No góry jak góry! Po prostu... góry! hepi!

Takie... średnie.

Gortadooey Lass

Przyklusowala dumnym, szerokim krokiem ku podnozom gor. Zatrzymala sie i zaczerpnela swiezego powietrza... Po czym zaczela krecic sie bez celu po okolicy...

Nevers

Z mgły wyłonił się dumny ogier. Szdł prosto, przed siebie. Chyba nawet sam, nie wiedział gdzie. Ogier o którym mowa, nie lubił towarzystwa. O nie... w tej chwili, cieszył się że jest sam. Całkiem sam. A jednak się mylił.

Gortadooey Lass

Zauwazyl nieznajomwgo ogiera. Parsknela cicho i podeszla leniwym krokiem w jego strone.
-Witaj! -rzucila i usmiechnela sie niemrawo.

Nevers

Drgnął. Jednak się mylił...Nie był sam. Westchnął. Spojżał na konia, który był tutaj razem z nim. To była klacz. Darzył je mniejszą obojętnością niż ogiery. Dlaczego? Sam chciałby wiedzieć...Kiwnął jej łbem na powitanie.

Gortadooey Lass

Widzac dretwa odpowiedz ogiera lekko sie speszyla.
-jestem Gortadooey Lass. Nowa w tych okolicach. -zachnela sie. Zastrzygla uchem czekajac na odpowiedz.

Nevers

Chodziaż należał do złego stada i nie interesowały go uczucia innych, odpowiedział jej.
- Nevers. Zwą mnie Nevers. Byłem tu od początku i zostanę do końca.
Popatrzył na nią uważnie. Nie wygląła na jedną z tych wesolutkich panienek, które jego zdaniem były...żałosne.

Gortadooey Lass

-Milo poznac... -usmiechnela sie pogodnie. Byl to odruch. Jednak szybko ten usmiech zmienil sie w nieco bardziej wymuszony i niepewny. Miala wrazenie ze ogier nie nalezy do nazbyt 'wesolych' a ona nie lubiala sie narzucac swym zachowaniem. Stala tak przez chwile po czym zrobila mynka ogonem.

Nevers

- Mhm... - Mruknął. Klacz się myliła. On był rozmówny, ale lubił samotność. Musiał poznać kogoś z kim rozmawiał. Nie reagował na uśmiechy i chichoty. Serce miał twarde, ale każdo takie można zmiękczyć.
Stał i patrzył na Gortadooey Las w milczeniu. Widział że klacz czuła się bardzo niezręcznie. Lubił takie sytuacje. Napawał się nimi, czując przewagę.

Spieniona Fala

Głuchy stukot kopyt niósł się echem po górskim szlaku a towarzyszyło mu ciche, poirytowane parskanie.
Spieniona była zła jak osa, wszak nie na co dzień traci się wszystko co się miało. Cały bagaż wspomnień. Wszystko to, co dotychczas się zdobyło. Klacz czuła, że mogłaby iść bezszelestnie, jednakże tego nie chciała. Nie rozumiała wielu kwestii.
Nie znała również swojej przeszłości, nie wiedziała jak i skąd się tu wzięła, dlaczego czuła, że straciła coś ważnego podczas wędrówki do tej Krainy ?
Stukot kopyt niósł się dalej, wyprzedzając klacz i ścigając się w szaleńczej gonitwie z jej myślami. Niczym kolorowe liście unoszone na wietrze, tak myśli siwej klaczy wznosiły się, opadały, zalewała ją fala emocji bez żadnej przyczyny. Kiedy już-już zdawało jej się, że coś sobie przypomina myśl pierzchała. W końcu dała za wygraną.
I niczym te jesienne liście jej wspomnienia wpierw żywe i kolorowe, ciepłe a także zimne, opadły na dno, zgniły i umarły. Czy jeszcze kiedyś odżyją ?

edit:
Klacz zeszła w dół, jej grzywę i ogon rozwiewał wiatr jednak nie zaburzyło to w najmniejszym stopniu jej równowagi. Skierowała się na wschód.

Gracja · Gość

W góry przykłusowała powoli i spokojnie siwa klacz, dlaczego powoli ???
A dlatego ze było stromo i nie bezpiecznie. Jeden zły ruch i spadasz w odchłań bezdenną. Oglądneła sie w okół siebie ... Nikogo nie było, ale Gracja sie nie bała, to są jej warunki, uwielbia , spinaczki górskie... A najlepiej sama.

April · Gość

Po paru minutach przygalopowała bułana klacz, po pewnym czasie ujrzała klacz i zarzął na powitanie i krzykneła:
- Witaj ! jestem April , a ty ? - Usmiechneła sie do klaczy .

Gracja · Gość

Gracja ze złościa sie odwróciłą i odpowiedział głośnym szeptem :
- Nie krzycz! Tu są góry ! - odpowiedziała klacz i podeszłą ze złością do nowej przybyłej , której Gracj przeszkadzała jej obecność....

April · Gość

April juz sie bała co ma zamiar zrobić tamta klacz odeszła pare kroków w tył i odpowiedziała
- Wybacz , zapomniałam , ale wazne ze wszystko dobrze - Powiedziaął i usmiechneła sie do klaczy .

Gracja · Gość

- Dobrze ?! Wybacz że się unosze , ale to skandal ! Wiesz co moze się stać !!! - I zdenerwowa i połozyła po sobie uszy i macneła kilka krotnie ogonem ze złosci .
- Dobrze, juz dobrze, koniec ! Idź z tąd lepiej i bedzie dobrze - Odpowiedział wciąż wściekła Klacz i odeszła od nowej....

April · Gość

April zrobiło sie głupio i smutno po chwili odparła:
- Przepraszam..... Nie chciałam... Jestem nowa i.. i.... ,za bardzo nie
wiem co i jak - odpowiedział smutna Klacz i spusciłą głowe w dół

Gracja · Gość

Gracja musiała jej czegoś nauczyć , nie zatrzymywała sie i nie ogladała za siebie, szła na przód i tylko tam...

Cameo · Gość

Góry zawsze kojarzyły się z odśnieżonymi szczytami i mrozem. A tu? Zwyczajny ogier wchodzi bez problemu, a ciepły wiatr dmucha mu w chrapy. Coś nie tak? Rozejrzał się dookoła. To chyba jeden z ostatnich ciepłych dni, niósł się przykry zapach jesieni.
Zostało kilka metrów do szczytu.

Shera

Przyszłam. Popatrzyłam na sam szczyt tej góry. Była naprawdę bardzo wysoka. Ruszyłam powoli. Jak na klacz byłam wytrzymała. Wchodziłam cały czas pod górę zatrzymując się tylko na chwilę żeby odpoczac. Nie, już mi się nie chciało wchodzic dalej, znudziłam się tym. Rozejrzałam się dookoła za jakimś ciekawszym zajęciem, ale nic tu takiego nie było. Podeszłam kłusem do jakiegoś najbliższego drzewa, które sobie wypatrzyłam przed chwilka i położyłam się pod nim. Zastrzygłam uchem, zdawało mi się, że ktoś tutaj wchodzi...

Nuta

Nagle młoda klacz znalazł się pod górą. Zamierzała już iść do góry. Jednak coś innego przykuło jej uwagę coś innego...

Prima Bella

Przygalopowała tu i zatrzymała się nagle. Obserwowała uważnie piękna okolice. Wciągnęła do chrap świeże górskie powietrze.

Achilles

Wbiegł galopem i zatrzymał się. Rozglądał się po pięknej okolicy, a ciepły wiatr rozwiewał mu grzywę. Bardzo umięśniony i dość wysoki ogier zaczął biec przed siebie galopem jak najszybciej. Nie męczyło to jego serca, wręcz przeciwnie- napawało je radością i wolnością. A wolność dawała mu życie i niesamowitą moc. Bez niej nie umiałby żyć i jest o tym doskonale przekonany. Gnał przed siebie pod górę obserwując piękno przyrody.

Nanou

Kolejne miejsce do zwiedzenia. Kolejna wyprawa, tym razem z nadzieją na lepsze jutro. Na lepszą przyszłość. Spojrzenie klaczy wędrowało z groty do groty, w poszukiwaniu przyjemnego zakątku, ciepła i miłości. Miłości? Szukać miłości? Nie, przez te wszystkie lata... przez te wszystkie lata poznała wielu. Kochanków, przyjaciół... ale nigdy nic stałego, niestety. To podróż zmuszała ją do przelotnych miłostek. Partner? Marzenie. Kolejny sen...
Jej oczom ukazał się ogier, wielki i dumny, od którego aż biło ciepło i odwaga. Urodzony Przywódca, pomyślała, takiego tylko jej trzeba. Jej. Jej Stadu. Kto wie...? Kto wie...
Skinęła mu grzecznie łbem, uśmiechając się doń gorąco. Urok osobity - podstawa na przyjaźń. Zabójczy śmiech, wyprostowana postawa, przyjazne powitanie, pewność siebie. Odmawiała to jak żmudną modlitwę. I działało!

Achilles

Gdy ujrzał Nanou wyhamował bardzo dynamicznie, lecz lekko. Każda z jego umięśnionych nóg lekko wylądowała na ziemi lekko sprężynując. Skinął łbem i uśmiechnął się. -Witaj, piękna. Jestem Achilles.- Powiedział. Słowa wypowiedziane przez niego miały w sobie nawet odrobiny szarmanckiego podrywacza. Wręcz przeciwnie, brzmiały one życzliwie i spokojnie a na jego pysku widniał promienny uśmiech. Owszem Achilles potrzebował Tej Jedynej, stałej partnerki, lecz nie rwał się do każdej panny i nie szukał miłości na siłę.

Nanou

Na jej pysku pojawił się kolejny uśmiech - tym razem czarujący. Nie marzyła nawet o Partnerze w najbliższym czasie, ale wyobraźnia... ah, ta wyobraźnia!
- Witaj, piękny. A ja Nanou...
Odrzekła, wciąż nie zdejmując uśmiechu z twarzy. Był jej bratem i siostrą. Przyjacielem i kochankiem. Najbliższym i jedynym, którego miała. Uśmiech na pysku oraz życzliwość dla innych. Kolejne podstawy prosto z Nanuwego podręcznika.
- Tyś pewnie Ogniste Serce, nie mylą mnie oczy?
Pytanie. Kolejna podstawa? Czyżby? Możliwe. W każdym razie napewno próba nawiązania kontaktu z towarzyszem.