Obozowisko

Nevers

W tym miejscu koczują się ludzie, dość groźni tubylcy, gotowi przebić dzidą każdego konia, który nieostrożnie zajdzie w te strony. Jeśli będziesz uważał, masz szanse przejść niezauważony, jednak pamiętaj: oni mają oczy. Są wychowani w dziczy, potrafią usłyszeć choćby i mrówkę.
Obozowisko jest niewielkie, składa się z dziesięciu prymitywnych szałasów. Jest ogrodzone rowem i niskim płotem. Ludzie często zapalają ogień, którego konie tak bardzo się boją. Co noc wystawiają na wartę choć jedną osobę.

Jorda · Wysłany: Śro 21:52, 31 Mar 2010 Temat postu:

Nad obozowiskiem pojawił sie siwek. Machał łbem przez dłuższą droge, był... szczęśliwy? Nie wiadomo czemu, tak i już. Rozejrzał sie wokół siebie, lecz nikogo nie zobaczył. Co tu robić gdy koń przebywa sam ? Potrzedł do trawy i jak normalny koń zaczął ją skubać. Zastanawiał sę nad swoim życiem, nad losem jego, co z nim bedzie? Czy będzie się tu dobrze czuć? Pozana kogoś fajnego, nowego? Tyle mu po głowie chodziło myśli, że zdołać ich policzyć by się nie dało.

Nevers

Łup!
Stary, gliniany garnek poleciał o kilka kroków od ogiera. Pusto. Żadnej żywej duszy, na horyzoncie. Wspaniale. O to właśnie chodziło grubemu, karemu ogierowi. Grubemu? Nie, on tylko był puszysty. Krocząc powoli, ospałym krokiem przez wioskę, coraz bardziej utrzymywał się w dręczącym go przeczuciu, że nie jest tu sam. To go martwiło. Gdzie nie postawi kopyta, tam zawsze znajdzie się jakiś koń, niczym natrętna mucha demonstrujący swoje irytujące ja. Kimkolwiek by był, każdego na swój sposób ogier nie lubił. Bezmyślne stworzenia, zagradzające mu drogę. Aż żal było patrzeć, gdy zdenerwowani odwracali się, widząc jego milczenie i chłodną satysfakcję. Gra bez słów. Zawsze wygrana.

Jorda

Wzdrygnął się lekko po usłyszeniu głośnych kroków ogiera, gdy się mu przyjrzał już po nim dreszcze przeszły, to był ten kogo nie chciał jak na razie spotkać, słyszał od innych kto to, więc problemy to dopiero się zaczęły. Wyszedł zza drzew, nie wiedział czy ma do niego iść, czy to skończy się lochami? Czy walką? A jak nie podejdzie to też może być złe? Bał się, owszem... Bezmyślnie to zrobił, jak na razie było mu to ... Obojętne ? Nie wiadomo dlaczego, myślał że to koniec.
- Dzień... Witaj. Jestem... Long Time Ago... Ale można na mnie mówić Long.- powiedział strachliwym, niepewnym głosem ogier. Nie patrzył wprost na niego, zerkał tylko od czasu do czasu, bał się, to było można wyczuć na kilometr.

Postaraj się robić mniej literówek i ortografów. W razie wątpliwości proponuję wkleić tekst do Worda.
edit by Fatum.

Nevers

Głowa ogiera niespiesznie wystartowała do góry, a nozdrza poruszyły się niespokojnie. Strach, czuć było go na odległość. On jednak nie był mroczniakiem, który rzuca się z furią na każdego kogo spotka. Obojętny, przebiegły, sercem kamienny. Nie ma czasu na błahostki, takie jak zamykanie koni w klatkach i odgryzanie części ciała. Tylko w nagłych wypadkach, gdy ktoś doprowadzi go do pasji. Jego natura była spokojna, a chłodny, ironiczny wzrok ogarniał całą krainę, pilnując porządku. Ci którzy się go bali, słuszne jednak mieli lęki. Miewał również złe humory, a wtedy lepiej trzymać się od niego z daleka...

Jorda

Nie odpowiedział mu co to miało znaczyć? Praktycznie wiedział pare rzeczy o nim, ale chciał troche rozkręcić towarzystwo.
- A ty jak się zwiesz? Nevers tak? Bo pewny na sto procent nie jestem...- Powiedział nie spoglądał na ogiera, na razie wolał tego unikać. Nagle zawiał leciutki wiaterek, Long wystawił łeb by poczuć go, chciał troche ochłonąć i się zrelaksować co przy Neveresie było trudne.

Nevers

Zerknął z rozbawieniem na to nędzne stworzenie i zrobił ku niemu szybki krok. To dziwne, że znali go nawet ci, którzy dopiero co przywędrowali do tej krainy.
- Ile jest podobnych ogierów do mnie w tej krainie? - burknął swoim ochrypłym głosem.
Nie było tu więcej ogierów fryzyjskich. Tylko klacze. Jego nie można było pomylić z nikim innym. Jeśli ogier chociażby przypuszczał kim Nevers jest, to napewno wiedział co nieco o jego wyglądzie. Pytanie więc byłó bezsensowne, jak na Neversi gust.
Zbliżył się o jeszcze jeden krok. Teraz kary stał dwa kroki od siwka, patrząc na niego z góry. Można by przysiąc, że z jego oczy iskrzyły się groźnie niczym błyskawice. Czerwona iskierka przecinająca głęboką czerń.

Jorda

Może i był groźny, ale i tak nie pozwoli, aby nim pomiatano, co nie znaczy że tak się teraz stało.
- Wiesz jestm nowy, wole sie upewnić...- Odpowiedział, to że o nim coś wiedział to od innych koni, co wymagało bardzo dużego myślenia... phii.. Stulił uszy i odszedł od Neversa pare kroków.
- Masz w sobie coś dobrego? - Zapytał, prawie wszystko, i właśnie z tego powodu odszedł pare kroków...

Nevers

Ogier spojrzał nań dziwnie. Co miało oznaczać to pytanie? Parsknął tylko z jawną pogardą, mierząc konia podłym spojrzeniem.
- Kim jesteś, że pytasz się mnie o takie rzeczy? Co ciebie to obchodzi, natrętny gnojku?
Wciąż uśmiechał się ironicznie. Do jakiego stada mógł należeć osobnik, który nieustannie zadaje bezsensowne pytania, bojąc się go przy tym? Neversowi najbardziej przypominał samotnika, gdyż ci mają różne charaktery. Wyrzutki. Ogniści mają waleczne serca, są dzielni i nie pytają o głupoty. Do nich z pewnością się nie zaliczał. Krwawi... nie, nie przyjąłby takiego do swojej świty. Pieniści są rozważni i zawsze zachowują spokój. Rozwiani cieszą się życiem, są uprzejmi dla każdego, dążą do swoich celów, ale się nie narzucają. Bezbarwni... nie widzą niczego, więc tym bardziej Neversa. A więc...?