Wodospad.

Morfeusz

Spojżał jej głęboko w oczy... - Objecuję. Kochasz mnie jak nikt inny...? No tak! Nikt inny mnie nie kocha! - Zaśmiał się po czym drgnął i pocałował klacz czule w chrapy. - A więc... jesteśmy razem, Shero, moja księżniczko? - Mrugnął wesoło, po czym stanął pełnego radości dęba. Taak. Życie jest piękne... teraz tego dowiódł. Marzenia się spełniają... musisz tylko uwierzyć!

Shera

-Taak!-odpowiedziała szybko, zarżała z radości. Patrzyła mu głęboko w oczy i nie umiała przestać. Wtuliła się w niego i połozyła głowę na jego szyji. Czekałą na następną reakcję Morfika. Tak, Marzenia się spełniają, nieoczekiwanie...-pomyślała.

Morfeusz

Nagle ruszył szybkim galopem dookoła klaczy, wyrażając swą dziką radość. Po kilku okrążeniach gwałtownie zachamował tuż przed klaczą i pocałował ją tak czule jak nigdy przedtem. Kochał ją, jak najbardziej, był całkowicie pewny swoich uczuć. to ona była księżniczką z bajki, jaką sobie wymarzył. Chciał ogłosić całemu światu, że dziś jest najszczęśliwczy dzień w całym jego życiu!

Shera

Patrzyła cały czas na niego jak obchodził ją dookoła. Zachichotała. Tak, to był dobry wybór-pomyślała. Już w ogóle nie była zaczerwieniona, bo teraz już nie miała po co. Miała tego jedynego książa z bajki [xD replay xD]. Podskoczyła i przebiegła dzikim cwałem dalej od ogiera i ponownie do niego wróciła, nie umiała przestać. -Wychodzimy na trawkę przed wodospad ?-powiedziała, przechodziły ją dreszcze z zimna.

Morfeusz

- Dobrze. - Przystał na to z uśmiechem, po czym lekkim kłusem wybiegł z wodospadu na trawę i zaczął pochłaniać trawę swoimi wielkimi chrapami. Teraz myślał o Sherze i swojej przeszłości... rodzinie i życiu w stajni przez ostatni rok. Cudownie było poczuć wolność, nie nosić ciężaru jeźdźca na grzbiecie i nie musieć trzymać metalowego wędzidła w pysku, które zawsze tak go denerwowało... jednak wspominał też te piękne czasy i osoby za którymi tęsknił... i tej której sprawił tak wielki ból... Powróciwszy myślami do swojej miłości - Shery.

Shera

Przykłusowała z gracją i wdziękiem płynnymi ruchami na trawę. Przystanęła obok Morfika i skubnęła kępę trawy. -O czym myślisz?- spytała bo ogier wydawał się być bardzo zamyślony; zauważyła to z jego miny. Położyła głowe na jego szyji i wsłuchiwała się w szum wodospadu.

Morfeusz

- Ja...? O... Ahh... Myślę o Tobie... i moim życiu przez ostatni rok... jak mieszkałem w... - I tu się zaczerwienił. Nie chciał jej zdradzać gdzie ostatnio mieszkał, że dał się stłamcić ludziom. Co ona by sobie o nim pomyślała? No, co? Westchnął ciężko i spojżał na Sherę z nieukrywalnym bólem.

// Zmień sobie w proffie że jestem twoim ziomem. x D //

Shera

//ok juz zmieniam xD//

Ehh...Gdzie mieszkałeś?- spytała ciekawa. Spojrzała na jego minę...(||) ,a tak chciała wiedziec o nim wszystko. Również westchnęła i zdjęła głowę z jego szyji i spuściłą ją trochę do dołu. Nie wiedziała co powiedziec. - Czy masz przedemną jakieś tajemnice?-zapytała niespodziewanie. Trąciła go delikatnie zadem. -Nie bój się... możesz mi wszystko powiedziec co chcesz ale do niczego Cię nie zmuszam- dodała po chwili, powiedziała to z naciskiem na ostatnie słowa, bo taka była prawda, że jak chciał to mógł jej powiedziec a jeśli nie... to nie[xD]. Pocałowała go czulu w chrapy. Kocham Cię- powiedziała na niego spoglądając mu w ślepia.

Morfeusz

Popatrzył na nią z mieszaniną wdzięczności i niepewności. - No... ja... mieszkałem w stajni. - Wypowiedziawszy te słowa zaczerwienił się niemiłosiernie. Dom w stajni było dla niego hańbą, gdyż był wolnym i podobno dzikim koniem...

Shera

Rozumiem.-odparła spokojnym tonem głosu wpatrując się w jego ślepia. Przytuliła się do niego, do jego aksamitnej sierści. Zrobiła młynka ogonem.

Morfeusz

- Nie...nie przeszkadza Ci to? - Mruknął, gdyż nie którym mogłoby to przeszkadzać... przecież Morfeusz był 'zakażony' pobytem u ludzi... w niewoli... że dał się złapać! Ta myśl nawiedzała go od jakiegoś czasu.

Shera

-E...Nie?-powiedziała. Nic w tym takiego naprawde strasznego nie widziała, chociaż moze dla ogiera była to hańba... ale Go rozumiała. Cmoknęła Go i wtuliła się w jego miękka sierśc.Naprawdę mi to nie przszkadza.-szepneła do ucha już pewniejszym tonem głosu.

Morfeusz

Uśmiechnął się do Shery czule, po czym zaproponował wyraźnie orzywiony: - Może się gdzieś przejdziemy? Co ty na to? Znasz jakieś ciekawe miejsce? - Cieszyło go że klaczy to nie przeszkadza, bo w końcu... ujeżdżony koń... cóż, takie życie. Nie można mieć wszystkiego.

Shera

- Taa...-powiedziala i usmiechnela sie slodko, lecz z nutka tajemniczosci[xD] Zrobila mlynka ogonem i popatrzyla w niego slepia. -A Ty znasz jakies ciekawe miejsce.- rzucila z chytrym usmieszkiem.[xD]

Morfeusz

- Hm... może znam, a może nie znam... - Odparł z tajemniczym uśmiechem. - Po prostu mi zaufaj, dobrze? Chodź za mną, zaprowadzę cię.

//Olbrzymia Plaża. ; >//

Shera

//ok xD//

Szli obok siebie wychodząc z tąd. Była ciekawa w jakie miejsce zaprowadzi ją ogier. Miała jedno na myśli ale nie wiedziała czy tam pójdą czy nie. [xD] Zrobiła młynka ogonem. Już ich nie było.

//nmnt//

Devotion

Wbiegł galopem w towarzystwie Primy. Zwolnił do stępa, uważając na strome i śliskie skały. Podniósł wzrok i ogarnął cały wodospad. -Piękny. Zdecydowanie wolę morze, ale nie można wiecznie siedzieć na plaży.- Donośny, ale wyjątkowo kojący szum sprawił, że musiał podnieść głos.

Prima Bella

Przygalopowała z nim zwolniła, wreszcie stanęła. Rozejrzała się wokół. W nozdrzach czuła świeże górskie powietrze. W końcu odpowiedziała
-Mnie się tu podoba.

Devotion

-Owszem, jest wyjątkowo. Ruszył w dół, w stronę wody. Ostrożnie stawiał kopyta, by nie ześlizgnąć się po skałach. Po minucie dotarł do wody. Sięgała mu do brzucha. Był dość spory nurt. Woda rozbijała się o jego pierś, jednak udało mu się bez większych problemów zaczerpnąć łyk słodkawej wody. Uśmiechnął się i spojrzał z dołu na Primę zapraszającym wzrokiem.

Prima Bella

Postała chwilę na górze ciesząc się chwilą wyższości. Po czym zaczęła powoli schodzić w dół. W pewnym miejscu tuż nad spienioną wodą zeskoczyła wprost do wody troche ochlapując przy tym Devo.

Devotion

W oczach zatańczyły mu iskierki. Otrzepał się z wody, którą ochlapała go klacz. Uśmiechnął się szelmowsko i podrzucił do góry przednie nogi. Woda stawiała opór i z trudem utrzymał równowagę. Uderzył kopytami w wodę rozchlapując kropelki wokoło. Spojrzał pogodnie na Primę. -Do twarzy Ci z mokrą grzywką. Zaśmiał się serdecznie.

Prima Bella

Obserwowała jego poczynana w wodzie. Odpowiedziała w końcu na komplement
- Dzięki. Zdaje się że woda to twój żywioł- powiedziała dokładnie go obserwując

Devotion

-O tak. Jestem członkiem Pienistych Fal. Wypiął dumnie pierś. -Nasz żywioł to morze, ale ja nie pogardzę żadną wodą. Rzucił się na głębszą wodę i zaczął płynąć. Było to ciężkie zadanie, bo prąd był silny, więc zrezygnował i wrócił do poprzedniego miejsca. Napił się jeszcze wody.

Prima Bella

Zaśmiała się widza jego próby i powiedziała
-Właśnie widzę.. Zamyśliła się na chwile weszła głębiej w wodę i powiedziała -A moim żywiołem jest przestrzeń

Devotion

-Przestrzeń... Powiedział bardziej do siebie niż do znajomej. Utkwił wzrok w jakimś punkcie, widocznym tylko dla niego. Milczał. Ogarnęła go dziwna nostalgia. Jego nogi nawiedził już nieprzyjemny chłód, ale dziwna siła wbiła Go w dno. Ocknął się po chwili i postanowił wyjść z wody. -Zrobiło mi się zimno... Przyznał szczerze i wygrzebał się z wody na skalisty brzeg. Położył się i postanowił złapać promienie słońca. Przymknął lekko oczy i ogarnęła go senność.