Samotnia Hysterii, Massacre, czy jak tam wolisz.

Valentine's Massacre

Niewielka, ciemna pieczara, osłonięta od wiatrów i opadów, stojącą na skraju polany, na której rosną jedynie pojedyncze, suche kępy trawy.
Nie jest tu za przyjemnie, lecz i to nie ma znaczenia - klacz rzadko tu przebywa.

Nevers

Wbiegł truchtem do owej pieczary, z której aż z daleka można było wyczuć mrok. Uśmiechnął się w duchu, gdyż to były jego ulubione warunki. Podniósł wysoko łeb i zaczął wciągać powietrze w te uderzająco czarne nozdrza, wyczuwając w powietrzu zapach klaczy. Skądś znał ten zapach i doskonale wiedział skąd. Musiała tu być klacz, przedstawiająca się jako Massacre. Nareszcie ktoś normalny.

Valentine's Massacre

Jakiś nieznany czynnik spowodował, że klacz zapragnęła znaleźć się w tymże miejscu.
Szła niespiesznie, spokojnie, wiedziała, że zawsze mogła się tu spodziewać miłego przyjęcia, a raczej jego braku. Wprawdzie nikogo tu nie znała, a samotnia jej stała pusta jak zawsze.
Zdziwienie ogarnęło ją, gdy dostrzegła w pieczarze ogiera. Neversa, znany jej ogier. Choć widzieli się dawno. Chrząknęła cicho.
- Ave.

Nevers

Odwrócił się i ku jego zdziwieniu ujżał klacz. Skądś ją znał... no tak. Valentine's Massacre. - Ta. - Odrzekł i wykrzywił sie okropnie. Zapewne to miał być uśmiech, ale mięśnie twarzy Neversa nie zawsze znosiły taki ból.

Valentine's Massacre

Zamachnęła łbem, uśmiechając się prześmiewczo z grymasu przywódcy. Jej uśmiechy i nie uśmiechy przychodził jej z łatwością, to tylko sztuka dobrego grania. Westchnęła nonszalancko, przecinając powietrze ogonem. Zawiesiła wzrok na obliczu rozmówcy.
- Dużo się zmieniło, prawda? - pytanie retoryczne, zatem zmrużyła z jakąś niewiadomą boleścią ślepia.

Nevers

- Dużo, dużo. - Odburknął, zamyślony. Zastanawiała go pewna sprawa... - A ciebie gdzie nociło Mass? - Nie znali się długo, ale brakowało mu jedynego znanego mu członka stada. Spojżał na klacz spod ciemnej grzywki oczekując jako takiej odpowiedzi.

Valentine's Massacre

- Ze mną to jest tak, że jak się nie uwiąże, to nie zostaje w miejscu. - odparła na ogół prosto, ale jednak zawile. Spojrzała na karego prowokacyjnie, lecz zaledwie tylko przez moment, bo zaraz przysłoniła oczy czarną, już dość długą grzywką.

Nevers

- Ha. Skąd ja to znam. - Burknął, patrząc na nią swoimi inteligentnymi ślepiami (x D). Zastrzygł uszami i rozejrzał się po jaskini. 'Całkiem przytulnie' przemknęło mu przez myśl.