Las połamanych drzew

Piorun

Spojrzał na nią jak zwykle chłodnym, mrożącym krew w żyłach spojrzeniem - O ile zdołam. Niektórzy wieją na samo słowo KK. - powiedział. Znów na nią spojrzał i powiedział: Teraz ja cię o coś spytam. Czemu myślisz że zauważyłabyś gdyby ktoś wydał na ciebie wyrok śmierci?

Fatum

Uśmiechnęła się półgębkiem. -Nie myślę tak.- odpowiedziała spokojnie. -Zadałam to pytanie właśnie po to, by choć trochę odszyfrować to, co zamierzasz, lub czego nie zamierzasz.- zwiesiła głos.

Piorun

-Wiem - powiedział miększym o oktawę tonem. Zaczął się przechadzać tam i z powrotem jakby zastanawiał się co z nią począć. - Cóż same przebywanie ze mną jest karą

Fatum

Nie odpowiedziała. Wodziła tylko za Piorunem beznamiętnym wzrokiem, od czasu do czasu wzdychając. Machała miarowo ogonem, a w jej głowie kłębiły się myśli i przypuszczenia, niekoniecznie przyjemne.

Piorun

W końcu przystanął pod swoim dawnym drzewem machając ogonem od niechcenia. Spojrzał na nią. Jego wzrok nie był już chłodny lecz gorący. Gorący z nienawiści. Lecz nie jej nienawidził.[b]- Jeśli ci o to chodzi nie obawiaj się. Nie mam wobec ciebie żadnych zamiarów.[b]- odezwał się w końcu

Fatum

-Nawet gdybyś miał, nie obawiam się.- powiedziała cicho. Dostrzegłszy nienawistny wzrok ogiera, nasunęło jej się kilka pytań, jednak uparcie milczała, wpatrzona w jego czarną sylwetkę.

Piorun

Parsknął. Machał ogonem, który obijał się o oba jego boki - Wiem. Gdybyś się bała czy sterczałabyś tutaj? - spytał właściwie retorycznie. Do głowy przyszła mu pewna myśl.

Fatum

Pokręciła tylko głową i dalej obserwowała ogiera niewidzącym, beznamiętnym wzrokiem. Przestąpiła z nogi na nogę i nastawiła uszy, usłyszawszy coś dziwnego w oddali. Po chwili wpatrywania się w ścianę lasu powróciła powoli wzrokiem do Pioruna. Na usta nasunęło jej się kolejne pytanie, jednak tak jak poprzednio zwyczajnie je zignorowała.

Piorun

- Tak myślałem. - powiedział z chłodnym opanowaniem. Z braku rzeczy na której mógłby na chwilę zawiesić wzrok wbił spojrzenie w biedne drzewo jedno z niewielu, które pozostały niezłamane.

Fatum

-O czym myślisz, gdy się tak "zawieszasz"?- spytała dla podtrzymania rozmowy i niejako z ciekawości. Zaczęła machać rytmicznie ogonem, obijając go o swoje boki. Przeszła parę kroków do przodu, wpatrując się niezmiennie w Pioruna.

Piorun

- Nie myślę. Zawieszam się w próżni. - powiedział. A wszystko dlatego by nie myśleć. Lepiej nie myśleć. Bo o czym by wtedy pomyślał?

Fatum

Pokiwała głową. W sumie to miało sens. Zakodowała sobie, by kiedyś spróbować. -Myśli bywają toksyczne...- powiedziała jakby do siebie i powędrowała wzrokiem po ścianie lasu.

Piorun

-Bywa. - powiedział obojętnie. "Bywa" - to było jego ulubione powiedzonko. Spojrzał na Fatum. Chciał niemal powiedzieć że nic co ludzkie nie jest mu obce.

Fatum

Nie zaszczyciła ogiera spojrzeniem, tylko nadal wpatrywała się tępo w drzewa. Ziewnęła. Zaczynała czuć lekkie zmęczenie. Może to ten galop, a może pogoda, która raczej nie gwarantowała zastrzyku energii.

Piorun

Zauważył to i jakby od niechcenia powiedział - Czasami myślę, co mi się zdarza mimo wszystko że nie najgorzej byłoby zapaść w sen zimowy jak tyle innych zwierząt

Fatum

Przeniosła powoli wzrok na Pioruna. Kiwnęła twierdząco głową. -Owszem.- dodała. Jako "zwierzę ciepłolubne" nieraz marzyła o zapadnięciu w sen zimowy i obudzeniu się, gdy śnieg całkowicie zniknie z powierzchni ziemi, a na drzewach zagoszczą wonne kwiaty. Do wiosny jednak musiała znosić wilgoć i chłód.

Piorun

Pokiwał ciężko łbem.- Mnie pory roku są obojętne ale czasami chciałbym zapaść w sen zimowy. Nie lubię jednak zbyt gorącego klimatu - powiedział nie wiadomo po co. No bo co to kogo może obchodzić?

Fatum

-Nie cierpię zimna i wilgoci.- powiedziała tylko i omiotła ogiera obojętnym wzrokiem. Okrążyła miejsce, w którym stali i wróciła do dawnej pozycji. Po raz kolejny musiała rozprostować kości.

Piorun

Pokiwał głową przyjmując to do wiadomości. I tylko ten ruch głową i miarowy oddech świadczyły o tym że nie jest naroślą na drzewie. Nagle jakby poczuł potrzebę zmiany klimatu wstał i otrzepał grzbiet ze śniegu. Za długo oglądał te drzewa.Machnął ogonem i powiedział - Zamierzam zmienić klimat. Za długo tu sterczę. - powiedział po czym spojrzał za siebie na nią i spytał- A ty?

Fatum

Kiwnęła głową i ruszyła powolnym krokiem za Piorunem. To miejsce również zaczynało powoli ją nudzić. -Gdzie?- spytała znudzonym, monotonnym głosem.

Piorun

- Prosto i w drzewo. - zaproponował cynicznie. Uniósł ciężko łeb jakby ważył tonę. Do chrap wciągnął zimowe powietrze. - Przeszedłbym się nad jakiś strumień. - rzucił luźną propozycje.

Fatum

Przewróciła teatralnie oczami. -Strumień brzmi dobrze.- powiedziała monotonnym głosem. Machnęła ogonem, przypadkowo trącając nim Pioruna. Wciągnęła do chrap mroźne powietrze i przymknęła na chwilę oczy.

Piorun

Pokiwał głową. Nie powiedział już nic. Komunikacja nie była jego mocną stroną. Ruszył w stronę strumienia wolnym kłusem. Nie potrafił zmusić się do galopu. Nie dbał zbytnio o to czy za nim pójdzie czy nie i czy go dogoni. To zależało od niej.Jeśli za nim pójdzie - niech tak będzie. Przebywanie w jej towarzystwie nie było tak dręczące. Może dlatego że nie przypominała wesołkowatych koni cieszących się życiem.

Fatum

Otworzyła oczy, słysząc narastający stukot kopyt. Westchnęła ciężko i ruszyła galopem za ogierem. Nie należała do tych, którzy gonią za towarzystwem, ale jeśli miała tu dalej sterczeć...

Parvel'o'

Młody koń szedł przez zarośla dzikiego lasu, dążąc do miejsca, gdzie podobno było pełno poprzewracanych starych pni drzew. Wspaniałe miejsce, aby potrenować skoki! Tak, to rzecz, którą Parvel'o' kochał poza dzikim galopem najbardziej...