Mroczny Las

Kendra

Jest to to miejsce bardzo mroczne, ciemne, zawsze spowite mgłą. Przebywają tu najczęściej tylko konie z KK. dla nich to raj. Pełno tu drzew ciasno stojących obok siebie i wystających korzeni.

Weszła powoli i stąpała między drzewami we mgle. W punkcie gdzie drzewa nie zakrywały nieba dostrzec mogła pełnię księżyca. Wciąż szła wolnym stępem w mroku niczym demon. Bardzo długa grzywka zakrywała jej smoliste oczy.

Piorun

Lasem szedł czarny wysoki i muskularny ogier . Szedł powoli jakby nigdzie mu się nie śpieszyło jakby był wędrowcem który zgubił się w lesie i ten las go oczarował. Zauważył czarną klacz ale nie odzywał się i nie zrobił nic. Po pewnej chwili stanął pod drzewem i tylko obserwował wszystko.

Kendra

// Jaji tutaj miałam pisać z Nevem no ale ok \\

Wciąż sunąc tak po zamglonym, mrocznym lesie dostrzegła sylwetkę karego ogiera. Jednak zbadała go jedynie z pewnej odległości wzrokiem. Zatrzymała się przy drzewie i patrzała w głąb tego zamglonego labiryntu.

Piorun

Przyjrzał się lepiej klaczy po czym spojrzał w niebo mrużąc oczy i tak jakby zapowiadał burzę powiedział głośno, ale bez żadnych uczuć :
- Piorun.

Kendra

Spojrzała na niego swymi smolistymi ślepiami. -Kendra- Powiedziała. Robiło się coraz później. Lecz jeszcze trochę do jej ulubionej godziny- godziny duchów. Zrobiła jeden śmiały krok w stronę ogiera.

Piorun

Odlepił wzrok od nieba i powiedział patrząc na nią ślepiami bez wyrazu
- Czy ma sens stwierdzenie że mi miło?

Kendra

Wciąż patrząc na niego smolistymi ślepiami przykrytych długą, miejscami kręconą grzywką. -To zależy czy mówiłbyś prawdę...- Powiedziała tajemniczo.

Piorun

Zastanowił się nad tym po cym powiedział:- Może cię to zrazić ale tak naprawdę niewiele o tobie wiem i nie wiem czy mówiąc że miło mi cię poznać powiem prawdę.

Kendra

Zaśmiała się cicho i oschle. Szczerze Piorun wyglądał na grzecznego. -Należysz do KK nieprawdaż?- Zapytała przelotnym i nieco głośniejszym głosem, który odbijało echo. Stopniowo z każdej strony narastała ciemność i mgła... Czuła się jak w raju. Powolnymi krokami nadchodziła ulubiona pora Czarnej Anielicy...

Piorun

- Zgadza się. I ty też.. - to nie było pytanie to było stwierdzenie wypowiedziane tonem bez wyrazu jak wszystko co wychodziło z jego ust.

Nevers

Spacerując po bezkresnych czeluściach Mrocznego Lasu, usłyszał końskie głosy, rozmowę. Bez zastanowienia ruszył powoli w stronę z której dobiegły go głosy. Jego oczom ukazały się dwa kształty - klacz i ogier. Zbliżył się do nich pewnie, przystanął gdy dzieliło ich zaledwie kilka metrów. - Ave... - Skinął łbem patrząc na nich zza swojej czarnej grzywki. Czyżby nowi...?

Piorun

Zastrzygł uszami odwrócił w jego stronę łeb i odpowiedział swoim zwykłym obojętnym niskim głosem: - Ave.

Kendra

Odwróciła spokojnie łeb w stronę, z której dobiegał nowy głos. -Ave- Powiedziała cicho i spojrzała na nowo przybyłego ogiera czarnymi niczym smoła, zakrytymi grzywką oczami.

Nevers

/ Piorun, pisze się min. 15 słów. /

Zdziwiony taką zgodną reakcją zrobił jeszcze jeden krok w stronę koni. Nie pragnął poznać ich imion, to było mu obojętne. Za dużo słyszał imion, aby je zapamiętać. Jego bazlitosny wzrok padł na niebo, ledwo widoczne przez gęste korony drzew. Przez jedną, małą chwilkę wydawało mu się że drzewo naprzeciw niego zbliżyło się o krok, ale jednak... uznał to za złudzenie.

Piorun

Odwrócił łeb od ogiera i wpatrzył się w głębię lasu. Nie odezwał się na razie ani słowem machał tylko trochę nerwowo ogonem z boku n bok. Nie przywykł do licznego towarzystwa.

Kendra

Prychnęła złudzona. Wiedziała kim był przybyły ogier bo któż by nie wiedział kto jest jego przywódcą? Chociaż jej i tak było to obojętne. Szczerze to myślała, że towarzystwo z jej stara będzie nieco ciekawsze. Czarna jak słoma klacz zmierzyła obydwa ogiery zimnym wzrokiem. -Będziecie tak stać i gapić się, czy może poruszymy jakiś temat?- Zapytała oschle.

Nevers

Spojżał na nią chłodno. - No to ruszaj. - Odburknął. Ta to chyba lubiła rozmawiać. - KK? - Jedyne pytanie które nasówało mu się na język: stado. Przeważnie z nikim nie rozmawiał, więc aby sprawić klaczy przyjemność zagaił. Czarne paciorki oczu skierowały się w błagalnym geście ku niebu. Miał ochotę poznać kogoś nowego, zwłaszcza takiego jak ci tutaj obecni, ale nie przewidywał rozmowy. Nie lubił nadwyrężać języka, którego prawie w ogóle nie używał.

Kendra

Ona jednak preferowała samotność, lecz jak już jest w towarzystwie innych koni to co? Ma stać i wymieniać z nimi idiotyczne spojrzenia? -Jak by inaczej..?- Powiedziała pewnie.

Piorun

Odwrócił łeb ku nim. Uśmiech zaiskrzył na chwile w jego oczach ale szybko zgasł. Nie przywykł do odkrywania swych uczuć lecz słowa czarnej klaczy rozbawiły go. Powiedział tylko przekornie z obojętnym tonem -No wiesz jest tu parę innych stad.

Kendra

Skierowała mrożący krew w żyłach wzrok na Pioruna prawie o połowę mniejszego i mniej masywnego od niej gdyż była nie dość, że koniem fryzyjskim jeszcze dość duża jak na tę rasę. -Słuchaj malutki... Nawet do pięt mi nie dorastasz....- Kopnęła go dotkliwie i boleśnie kilkakrotnie. Polała się krew... Uśmiechnęła się ironicznie.

Piorun

Prychnął. Spojrzał na swoją krew jakby była wodą. Ból nie był dla niego niczym nowym. Odpowiedział jej bez żadnych uczuć
- Zależy w czym to mierzysz.

Kendra

Parsknęła drwiąco. -Myślę, że nie zdziwił byś się.... Choć kto wie...?- Zaśmiała się pogardliwie przy ostatnich słowach. Szczerze? Piorun ją po prostu śmieszył. Podniosła łeb i spojrzała na księżyc.

Piorun

Podszedł do niej blisko i powiedział prosto w pysk
- Ty jeszcze ni wiesz na co mnie stać. - i jakby na przekór tym słowom trącił ją bokiem i odgalopował. Chwilowo nie miał zamiaru jej uświadamiać.

Kendra

-No właśnie mi pokazałeś! Jakim tchórzem jesteś!- Ryknęła do niego tak, że na pewno to usłyszał. Wywróciła oczami. Piorun był na prawdę żałosny.

Nevers

Przyglądał się tej scence w milczeniu. Jak zwykle zresztą. - To nie był mądry ruch - Mruknął w nieokreśloną stronę. W jego głosie można było wyczuć nutkę ironi. - Mimo to, cieszę się że zwiał. - Dodał już nieco bardziej zadowolony. Po cóż zbędny bagaż, koń który należy do Krwawych Kopyt, ale tak naprawdę życie go niczego nie nauczyło? Przecież to jest po prostu... śmieszne...? Żałosne? Na jedno wychodzi.