Zamglony las.

Lord

Jest to ogromny las. Zawsze tutaj panuje mgła, ale w żadnym razie nie jest tu mroczno. Śpiewają tu ptaki, jest tu pełno zwierząt.

*******

Wszedł powoli nie spiesząć się, w końcu nie miał do czego i do kogo... Rozmyślał o jego ukochanej Deli, o tym dniu kiedy spaliła się ich stajnia... o tym jak miał 1 miejsce na zawodach a jego pani nawet nie podeszła mi pogratulować... przychodziła do mnie 1 na 3 miesiące i zawsze się mnie bała... ochh Delicja gdybyś teraz przy mnie byłaś...- myślał jeszcze bardzo długo o przeszłości. nadal szedł powoli stępem do przodu, jego sylwetka wyłaniała się za mgły juz trochę było go widać. - I moi dobrzy przyjaciele... od tamtego czasu nie spotkałem żadnego z nich... Taaak, pamiętam jak na mnie jeździli, musiałem wtedy mieć te głupie gumy... i jeszcze te wędzidło... ale teraz w moim życiu jest tak pusto.. nie mam do kogo wracać po jazdach... teraz gdy nie ma przy mnie nikogo czuje sie taki samotny i bezradny, bo wtedy nie mogłem nic poradzić żebyśmy wszyscy poszli wtedy razem jak się paliła nasza stajnia... wszyscy się rozdzililiśmy w swoje strony- myślał, myślał i myślał jego myśli się nie kończyły. Wpadł da drzewo. Trzepnął głową i szedł dalej przed siebie nie zwracając na nic uwagę, nawet jak pięknie śpiewają ptaki, teraz jego życie było takie szare i w dodatku nikogo jeszcze nie spotkał nikogo nie zapoznał, a zawsze lubił sobie tak pogadać i być w towarzystwie przyjaciół i bliskich. Popatrzył przed siebie i znów spuścił głowę w dół i popatrzył na swój kantar... nie, nie miał zamiaru teraz płakać musiał być dzielny, nie dać się strachowi i temu wszystkiemu...

Delicja · Gość

Szła powoli przez las myśląc o nim. Nie miała zielonego pojęcia, że jest tutaj. Jej ciało zniknęło we mgle. Szła przed siebie ścieżką. Zatrzymała się na chwile lecz zrobiło się jej zimno a w lesie było ciemno... Wygalopowała z lasu.

Lord

Zastrzygł uchem. Usłyszał głos łamiącej się gałezi. Może ktoś tu jest.- pomyślał, ale zaraz odtrącił tą myśl, bo przecież już jest ciemno i raczej już by tu nikt nie przychodził... pomyślał sobie, ze to było jakieś zwierze żyjące w tym lesie [ale nie koń, jak coś xD] Wkońcu miał dosc... znudziło mu się to stępowanie i myślenie o tym co było kiedyś i teraz jest nie możliwe... Westchnął i wygalopował.

Antoinette · Gość

Odrobinę chwiejnym krokiem stąpała po ściółce. Po niedawnej burzy, nic dziwnego, iż potrafiła normalnie przebrnąć. Wszędzie walały się gałęzie, połamane przez wiatr, a podłoże pod jej kopytami wprost rozmywało się.
Westchnęła, teraz ponownie mogla zamknąć oczy, tam zawsze odnajdywała to, o czym w danej chwili marzyła. W końcu, w tej mgle i tak mało co było widać. A ona chodzenie na ślepo ma wyćwiczone. Po chwili odgoniła tę myśl, póki jeszcze ma wzrok, może go używać.

Nevers

Po ścieżce stąpał piękny, kary ogier. Za każdym razem gdy podnosił kopyto, chcąc zrobić krok, rozlegało się ciche 'plasssk', bardzo nieprzyjemne dla wrażliwych uszy ogiera, czego nie można powiedzieć o jego reszcie. Co krok krzywił się szkaradnie, jakby to sprawiało mu ból, który zwykle to on zadawał... Niedawno była burza, nic dziwnego że było tak... mokro.

Antoinette · Gość

Gdy usłyszała dodatkowy dźwięk, odwróciła uszy w tamtą stronę. Wysłuchać w nich odgłosy konia, więc nie powinna niczego się bać. Chyba, ze natrafi na jednego z „kanibali”. Niektórzy są tacy niemądrzy. Pomyślała stając na niewielkiej skarpie.
Skubnęła jeden z ostatnich źdźbeł trawy, w końcu niedługo zima.

Nevers

Słuch miał niezły, jak przystoi na tak ryzykownego konia jak on. Słyszał każdy szelest, więc tym bardziej konie. Usłyszawszy odgłos przeżuwania trawy stanał i zaczął rozglądać się bynajmiej z ciekawością. Znów ktoś przeszkadza mu w tym 'sam na sam'. Parsknął ze złością i nie zwracając uwagi już na nic poszdł dalej, gdzie spokój zmąciła mu klacz stojącą na drodze.

Antoinette · Gość

Spojrzała kątem oka, na konia fukającego na nią. Gdyby był jej przyjacielem ze śmiechem zeszłaby mu z drogi, gdyby był wrogiem wdałaby się w bezsensowną kłótnię. Zaś ona po prostu go nie znała, więc nie zrobiła nic. Nie witała się, ktoś powiedział, że to zawsze ona musi pierwsza zabrać głos ?

Nevers

Spojżał ponuro na klacz. Nie wyglądała na swoją, jednak babcia zawsze powiadała ` Nie oceniaj innych po wyglądzie. ` Nie przejmował się tym zbytnio, gdyż owa babcia padła na zawał. Rządził się swoimi prawami i nie zamierzał słuchać babcinych wykładów. Jego wzrok przeszył na wylot nieznajomą. Nie zamierzał się do niej odezwać, gdyż sprzeczne by to było z jego nienormalną naturą.

Gość

Weszła sztywnym krokiem we mgłę, mając cichą nadzieję, że znajdzie tu chwilę samotności. Wytężyła wzrok i dostrzegła nikły zarys koni. Od razu obróciła się w drugą stronę i weszła między drzewa, zostawiając zamazane kontury nieznajomych za sobą. Nie miała ochoty na zawieranie nowych znajomości, na pewno nie w chwili, kiedy dopadły ją wątpliwości, czy dobrze zrobiła pozostawiając ludzi i wybierając życie na własny rachunek. Szła powoli, już luźniej niż na początku. Pozostawiała za sobą ślady, które niemal natychmiast zlewały się z powrotem w gładkie fragmenty ścieżki. Po kilku minutach marszu dotarła na przyjemnie cichą polankę przeszła się po niej kilka razy i przystanęła. Przymknęła oczy i zaczęła rozmyślać.

Edit. Nie mogła się skupić. Co jakiś czas rozpraszał ją odgłos łamanych gałązek lub cichy świergot jakiegoś natrętnego ptaka. Obróciła się na zadzie i wściekła wygalopowała z lasu.

Moonlight

Do lasu wszedł kłusem Moonlight. Przez mgłę nie wiele widział, ale czekał na umówione spotkanie. Czekał, czekał, czekał... Słyszał tylko świergot ptaków i zarysy pni drzew, stał więc ponieważ bał się uderzyć w drzewo.

Prima Bella

Wśród świergotu ptaków dało się słyszeć tętent kopyt. To był jej znak firmowy - wszędzie gdzie szła zwykle biegła galopem więc i w ten sposób przybiegła tutaj. Pojawiła się wśród mgły i przystanęła przed ogierem.

Moonlight

Nagle przed nim pojawiła się klacz. Wystraszył się, więc odskoczył do tyłu, gdy tylko się trochę ogarną zaczął się przedstawiać jak na dobrze wychowanego konia przystało. - Dzień dobry. Jestem Moonlight. A kto ty? - Zapytał ze śmiechem. Uwielbiał zadawać pytania 'kto ty?'. Wiedział, że to może nie najładniej, ale lubił się śmiać z min jakie robią przy tym inni. Pomimo tego, że powiedział tak pierwszy raz.

// Brawo ja. x DD //

Prima Bella

Uśmiechnęła się widzą jakie wrażenie na nim zrobiła. Uniosła wysoko pysk i powiedziała w podobny sposób tak żeby zobaczyć jak to brzmi -Cześć. Ja Prima Bella.

Moonlight

- A z jakiego jesteś stada? Jaka ranga? - Uwielbiał zawsze wiedzieć co i jak. Ruszył kilka kroków do przodu, jednak zatrzymał się po paru krokach, ponieważ prawie wyłożył się na drzewie.

Prima Bella

Zaśmiała się swoim specyficznym śmiechem pełnym radości i rozbawienia.Odpowiedziała -Jestem prozaicznym członkiem stada Rozwianej Grzywy.

Moonlight

Zachichotał cicho. - Ahaaa. - Ponownie próbował zrobić kilka kroków do przodu, znowu mu nie wyszło.. Tylko tym razem już uderzył w drzewo, zobaczył gwiazdki przed oczami i.. Dalej już nie wiedział co się dzieje.

Prima Bella

Próbowała się nie śmiać - nadaremno. Zaśmiała się i podeszła do niego. -Hej, jesteś cały?

Moonlight

Nie odpowiadał. Nie wiedział gdzie jest, co się dzieje, kim jest, kto i co nad nim mówi.. Widział nad sobą jasną rozmazaną postać. - Czy ja już jestem w niebie..? - Powiedział nieprzytomnie. Próbował wstać - nadaremnie.

Prima Bella

Zaśmiała się znowu i szturchnęła go lekko kopytem. - Nie,głuptasie!

Moonlight

Zdezorientowany zapytał - Kim ja jestem? Gdzie ja jestem? A kim ty jesteś? - Wstał z czym miał nie mały problem, jednak dał radę. Stał na lekko ugiętych nogach.

Prima Bella

Próbowała ale znów musiała się roześmiać. Nie była pewna czy ogier się nie zgrywa ale cierpliwie powiedziała mu - Ty jesteś Moonlight, a ja jestem Prima Bella. I jesteśmy w zamglonym lesie. Miałeś zderzenie czołowe z drzewem

Moonlight

Zastanawiało go z czego klaczy się.. Śmieje? - Co to znaczy 'zamglonym lesie'? I co to jest 'zderzenie czołowe'? - Zapytał całkiem poważnie. Czy on kiedykolwiek odzyska pamięć? Cokolwiek znaczy 'pamięć'.

Prima Bella

Zmartwiła się nie na żarty lecz wytłumaczyła cierpliwie. -Jesteśmy w zamglonym lesie. Las to taki miejsce gdzie jest dużo drzew i jest zamglony bo wszędzie jest mgła.Zaryłeś głową w drzewo.

Moonlight

Teraz już wiedział co i jak, bowiem właśnie pamięć mu wróciła, a jednak, pomyślał, że może się trochę ponabijać z klaczy. - Co to mgła? A co to zaryć? - Gdy to powiedział, miał ochotę parsknąć śmiechem, jednak zachował twarz bez wyrazu. /Jaki tekst. x D/